Betrokkenheid: Producent vs. Consument

Over wie de macht heeft op Web2.0 zijn de meningen nogal tegenstrijdig verdeeld in de wereld van Nieuwe Media theorie. De ene kant ziet de gebruiker als absolute leider op het vrije Web2.0, de andere kant ziet dat de gebruiker en zijn gratis activiteit op het Web2.0 juist geëxploiteerd worden door grote bedrijven. Ganaele Langlois et al. stelt voor om deze standpunten te nuanceren en bij elkaar te pakken om Web2.0 en haar mogelijkheden beter te kunnen begrijpen.

Henry Jenkins vs. Tiziana Terranova
Voor Henry Jenkins en zijn aanhangers is het Web2.0 democratisch. Dit houdt in dat het Web2.0 er voor de gebruikers is. Het is democratisch omdat het openstaat voor iedereen. Op het Web2.0 is iedereen producent en kan iedereen gratis zijn content publiceren en verspreiden. De macht ligt in deze dus bij de gebruiker en niet bij de professionele producent die de macht had in het traditionele media landschap. Het Web2.0, voor Jenkins, biedt mogelijkheden voor en draait om user-generated content. Tiziana Terranova ziet dit net even anders. Volgens haar hebben commerciële bedrijven de macht op het Web2.0. De user-generated content is niet bevrijdend voor de gebruiker, maar dit wordt gebruikt of misschien wel misbruikt door commerciële bedrijven om er geld aan te verdienen. Ook gebruiken ze de informatie over gebruikers die gebruikers moeten invullen om van diensten gebruik te kunnen maken voor commerciële doeleinden. Gebruikers werken in dit idee dus gratis voor bedrijven die er wel geld aan verdienen.

Verdeelde agency
Langlois et al., associate director bij het Infoscape Research Lab aan de Ryerson Universiteit, schreef een tekst over het commerciële Web2.0 en stelt voor om deze tegenstrijdige standpunten te nuanceren om het Web2.0 beter te kunnen begrijpen. Volgens Langlois is de agency tussen producent en consument niet zo zwart-wit verdeeld zoals Jenkins en Terranova doen voorkomen, maar is deze gedistribueerd. Volgens Langlois zijn beide theorieën toepasbaar op het commerciële Web2.0. Ja, gebruikers hebben meer macht door de democratiserende mogelijkheden die het Web2.0 biedt. Sterker nog, het Web2.0 bestaat niet zonder haar gebruikers en hun activiteit en content. Maar dit maakt Terranova’s claim niet minder waar, bedrijven kunnen inderdaad deze gratis content en interactiviteit inzetten om aan te verdienen.

Producent vs. Consument
Bedrijven hebben niet alle agency. Ze creëren de gebruiker niet, maar kunnen ze tot op zekere hoogte wel sturen in waardevol gedrag. Gebruikers zien het Web2.0 vooral als de interfaces en platformen waar zij henzelf op kunnen uiten en hun content kunnen publiceren. Deze interfaces en platformen zijn echter vaak gebouwd door commerciële producenten. Deze producenten kunnen dus iets bouwen en de agency van de gebruikers zover indammen als ze willen. Dit is echter in een concurrerende markt niet gunstig, want dan maken die gebruikers wel gebruik van services die niet aan hun agency zitten. Wel kan een producent zijn service zo ontwikkelen dat de informatie die de gebruikers daar achterlaten en de content die ze erop produceren commercieel bruikbaar zijn. De gebruiker kiest er dan zelf voor of jouw service ze genoeg biedt om zijn informatie en content daarop te publiceren.

Bron:
Langlois et al. “Mapping Commercial Web 2.0 Worlds: Towards a New Critical Ontogenesis.” The Fibreculture Journal 14 (2009).

Wil je hierop reageren?
Tweet naar @merge_media.
Of stuur ons een bericht op Facebook.

Vind je dit net zo interessant als wij?
Drink eens een inspirerende kop koffie met één van onze digital & social media experts.

Deze post is oorspronkelijk gepubliceerd in het Merge Media blog.